Pieśń XXV – Jan Kochanowski

W renesansie Bóg pojmowany jest jako Dobry Ojciec, Stwórca człowieka i Architekt Wszechświata. Poezja i sztuka sławi Boga za wszystko co uczynił dla człowieka.

Za największą pochwałę Boskiego dzieła możemy uznać „Pieśń XXV” Jana Kochanowskiego (Czego chcesz od nas Panie, za Twe hojne dary …). Pieśń ma charakter dziękczynno – modlitewny, możemy ją uznać za rozmowę poety z samym Bogiem. W tym utworze ukazany jest Bóg, który obdarza człowieka całym dobrem świata, wszystkimi darami natury, pięknymi krajobrazami. Człowiek powinien chwalić Boga i dziękować za te wszystkie boskie dary „którym nie masz miary”. Bóg został przedstawiony jako artysta, kreator, twórca pięknego, harmonijnego i celowego dzieła, jakim jest świat. Stwórca jest wszechobecny, Jego obecność odczuwa się na każdym kroku. Pan wszechświata został tu ukazany jako hojny darczyńca, szafarz wszelkich łask, który jednak nie ingeruje zbyt mocno w�poczynania człowieka, nie steruje jego losem. Mimo to ludzie czują, że w delikatny, nie narzucający się spokój opiekuje się nimi.

W przytoczonych wyżej przykładach zauważamy, że istnienie Boga i rozmowy z Nim na przestrzeni wieków się zmieniają, inaczej rozmawia z Bogiem człowiek asceta np. święty Franciszek a w inny sposób renesansowy twórca Jan Kochanowski w Pieśniach.