Bunt wobec Boga jako postawa bohatera literackiego

Bunt wobec Boga jako postawa bohatera literackiego

Czym jest bunt? Słownik języka polskiego podaje dość prostą definicję, mianowicie, że jest to „sprzeciw, protest opór”. Ale przeciw czemu? Przeciw czemuś, co jest nie po naszej myśli, co nie zgadza się z naszym światopoglądem. Jest to sprzeciw wobec zastanego świata, przybierający różne formy. Szczególnym rodzajem sprzeciwu jest bunt przeciwko Bogu. Bunt przeciwko Stwórcy z reguły bierze się z niepowodzeń i cierpień, braku zrozumienia wyroków Opatrzności a także chęci poznania, co sprawia, że ten rodzaj buntu wpłynął na kreację postawy bohaterów literackich, a w pewnym momencie urósł do rangi programu epoki czy danej twórczości.
Już w Biblii Adam, Ewa, Kain i Hiob, przyjmują postawę buntu. Tę postawę wobec Boga prezentuje też podmiot liryczny „Trenu X” i „Trenu XI” Jana Kochanowskiego. Postawę bohatera literackiego wyrażającego bunt przeciw Bogu wykreowała przede wszystkim literatura polskiego romantyzmu. Takim przykładem jest Wielka Improwizacja z „Dziadów” cz. III Adama Mickiewicza. Także literatura powszechna tej epoki stworzyła bohatera literackiego zbuntowanego wobec Boga. Jest nim tytułowy bohater poematu ”Demon” Michaiła Lermontowa.